USG jest metodą diagnostyczną, którą wprowadzono do użytku na początku lat 70. XX wieku. Podczas badania wykorzystuje się fale ultradźwiękowe, które pozwalają na nieinwazyjne uzyskiwanie obrazów przekroju ciała. Rozchodzenie się fal ultradźwiękowych, ich rozpraszanie oraz odbijanie od granic ośrodków pozwala na uzyskanie obrazu przedstawionego na ekranie aparatu USG. Obecnie dostępne są różnorodne modele, dopasowane do potrzeb poszczególnych dziedzin medycyny.
Co ciekawe, początki ultrasonografii są związane z sonarami i datowane są na rok 1822 rok. To właśnie wtedy podejmowano pierwsze próby określania map dna oceanu w oparciu o echo dźwiękowe. W 1877 roku wyszło dzieło Lorda Rayleigha o podstawach fizycznego rozchodzenia się fal dźwiękowych. W 1880 roku został odkryty efekt piezoelektryczny, będący podwaliną do odbierania i generowania fal ultradźwiękowych. W 1914 roku zaczęto wykorzystywać ultradźwięki w urządzeniach nawigacyjnych. W 1941 roku reflektoskop został użyty w celu wykrycia guza w mózgu.
W 1951 roku powstał pierwszy skaner obrazujący badane organy. Służył przede wszystkim do badania guzów sutków, kamieni nerkowych, guzów mózgu, znalazł także zastosowanie w położnictwie. 1954 był rokiem, w którym szwedzcy naukowcy stworzyli pierwszy kardiologiczny skaner ultradźwiękowy. Rok później lekarze z Japonii przeprowadzili pierwszą analizę ruchu zastawek serca z wykorzystaniem efektu Dopplera. Pierwszy aparat ultrasonograficzny przypominający nieco obecne modele powstał w 1965 roku. Wyprodukowała go firma Samsung.
Początkiem aparatów ultrasonograficznych w Polsce były Zakłady Doświadczalne „Techpan” w Warszawie, które w 1972 roku zajmowały się projektowaniem oraz produkcją aparatury ultradźwiękowej. Było to jedyne takie miejsce w Polsce. W 1977 powstał pierwszy ultrasonograf z ramieniem pantograficznym, który nazwano USG-10. Następne modele nosiły symbol USG-30. Wraz z upływem lat powstawały coraz bardziej zaawansowane technologiczne aparaty, służące kardiologom, okulistom czy ginekologom.
